Martin over doorwerken na je pensioen

Blijven werken na je pensioen: steeds meer mensen doen het. Niet omdat ze extra geld nodig hebben, maar omdat ze het werk en de sociale contacten missen. Martin Jansema (72) is één van hen. Ruim vijf jaar geleden ging hij met pensioen, maar al snel pakte hij zijn werk als vrachtwagenchauffeur weer op.

Hoe begon jouw carrière in de transportsector?

“Op mijn vijftiende ben ik gestart in de werkplaats van transportbedrijf Lommerts in Delfzijl. Daarna heb ik zes jaar als kraanmachinist gewerkt en vervolgens heb ik de overstap gemaakt naar de functie van vrachtwagenchauffeur. Op 18-jarige leeftijd werkte ik een jaar in Suriname en daarna twee jaar op Curaçao, waar ik betrokken was bij de bouw van de 55 meter hoge Koningin Julianabrug. In 1992 ging Lommerts failliet en werd het overgenomen door Wagenborg Nedlift. Hier heb ik tot mijn pensionering altijd met plezier gewerkt.”

Je bent met pensioen. Waarom ben je weer aan het werk gegaan?

“Ik ben altijd onderweg geweest en miste het rijden op de vrachtwagen enorm. Wat moet ik ook een hele week thuis doen? Alle klusjes thuis zijn gedaan en verder heb ik niet zoveel omhanden. De vrachtwagen: dát is mijn hobby. Toen een oud-collega mij vroeg of ik bij Hartman Logistics wilde werken, heb ik volmondig ja gezegd.”

Wat maakt het werk als vrachtwagenchauffeur zo bijzonder?

“Het speciale transport van grote en zware ladingen heeft altijd mijn interesse gehad. Ik heb onder andere grote kranen, constructiedelen en windmolenonderdelen vervoerd. Dankzij mijn ritten heb ik veel van Europa gezien. Zo ben ik onder andere zeven weken voor een firma, die olie- en gasputten leverde, naar Turkije geweest. En voor de offshore twee keer naar de Shetlandeilanden. Daarnaast heb ik veel gereden in Duitsland, Frankrijk, Spanje, Portugal en Engeland. Soms moest ik wel drie keer in de week naar Birmingham. Dan zat ik meer op de boot dan op de wagen, haha.”

Heb je een favoriet land om te rijden?

“Frankrijk. Je hebt er goede wegen, goed eten en een mooi gevarieerd landschap. Alleen de taal is wat lastig. Ik spreek naast Nederlands alleen Duits en Engels.” 

Heb je ooit ongelukken gehad of boetes gekregen?

“Ik ben gelukkig nooit betrokken geweest bij ongelukken. Boetes heb ik wel gehad, maar die zijn op één hand te tellen. Ik probeer zoveel mogelijk de rij- en rusttijden na te leven om de veiligheid op de weg te waarborgen. Ik riskeer namelijk liever een boete dan dat ik niet veilig geparkeerd sta. Gelukkig zijn er in Duitsland tegenwoordig speciale parkeerplaatsen voor de convoi exceptionnel-rijders.” 

Tot wanneer wil je blijven rijden?

“Laatst toen ik weer eens in de file stond, vroeg ik me af ‘wil ik dit nog wel’. Maar eenmaal uit de file ben ik dat gevoel ook direct weer kwijt. De sociale contacten vind ik heel fijn en het gevoel van rijden in een vrachtwagen blijft voor mij het mooiste dat er is. Voor mij geldt dat ik er plezier uit moet halen. Heb ik dat niet meer? Dan stop ik.” 

Is het werk zwaarder geworden?

“Het werk is iets zwaarder geworden. Ik ben niet zo lenig meer. Ik spring dus niet zo soepel meer in de cabine. Maar zolang de gezondheid het toelaat, geniet ik nog van het rijden. Volgens mij is blijven werken het beste medicijn tegen kwaaltjes.”